“Cumhurbaşkanı, 11 Ekim 1925 günlü Anadolu Ajansının haberine bakılırsa, İzmir’de şöyleki devam konuşmuştur;
“İzmirliler, aziz hemşerilerim! Siz bana bugün tarihi ve bedelli bir günü hatırlattınız. Bugünkü vefakâr hislerimizle yaptığınız tezahürat bana İzmir’in geri alındığı gün olan bu sokaklarda geçirdiğim dakikaları hatırlattınız. Saygıdeğer arkadaşlar, hatta diyebilirim ki, siz o gün büyük sıkıntı ve elem arasındaydiniz. Veya kurtulmuş olmaktan kaynaklanan sevinciniz ortasında bir daha büyük tasanız vardı. Ancak ben görüyorum ki, bugün daha coşkun ve daha yüksek hisler ortasındasınız.
…Muhterem İzmirliler, siz hem fazlaca mutsuz oldunuz, lakin hem de epeyce memnunsunuz. Mutsuz oldunuz; zira fazlaca azaplar, acı eziyetler ve baskılar gördünüz. Ancak memnunsunuz; zira bu memleket sizi kurtarmayı amaç saydığı için kurtuldu. Ahmak düşman buraya gelmeseydi, tahminen bütün memleket gaflete dalmış kalırdı. Siz bütün memleket ve millet ve bugün ve gelecek ismine meşakkat çektiniz. Ancak bugün bu kahrın karşılığını görüyorsunuz. Sizi tebrik ederim.
Arkadaşlar, şunu da ek etmeliyim ki, İzmir, geçmişte bin bir bahiste olduğu üzere duyarsızlık kararı olarak o zulümle karşı kalmıştır. Artık bu biçimdelar ve dakikalar oldukcatan geçmiştir. Ve bu noktayı epeyce âlâ ortaya koymak için eklemeye mecburum ki ve bütün dünya işitsin ki, efendiler, artık İzmir hiç bir kirli ayağın üzerine basamayacağı hayli kutsal bir topraktır.
Efendiler, İzmir’e her gelişimde epeyce duygulanıyorum. Ancak bu gün daha fazla duygulandım. yine içten teşekkürlerimi arz ederek veda ediyorum. Allahaısmarladık arkadaşlar.”
Aynı gece saat: 01.00’den daha sonra, Alsancak Kordonboyu’ndaki ‘Naim Palas’ın balkonunda oturan Cumhurbaşkanı, körfez vapurundan tezahürat yapan Karşıyakalılara şöyleki seslenmiştir:
“İzmir’in Karşıyakalıları, sizleri derin sevgilerimle selamlarım. Ben karşı yaka beri yaka bilmem. Ben bütün İzmir’in tamamını tanırım. Ben İzmir’in tamamını severim. Hoş İzmir’in pak kalpli insanlarının da beni
sevdiklerinden eminim. Yalnız bir tesadüf beni Karşıyaka’ya daha fazla bağlamıştır. Karşıyakalılar! Anam sizin bağrınızda, sizin topraklarınızda yatıyor.
Karşıyakalılar, İzmir’i gördüğüm gün evvela Karşıyaka’yı ve orada sizin topraklarınızda yatan anamın mezarını gördüm. Hatırlar mısınız ne dedim? Motamot değilse de anamın kabrine, anamım Karşıyaka’daki topraklarına dedim ki, ‘Seni ben öldürmedim. Hatta Allah ta öldürmedi. Seni öldüren geçmişteki keyfi idare, sultanlar, halifelerdir.’
Çok saygıdeğer arkadaşlar! bu biçimde yemin ettim ki, tabir ettim ki, anamı öldüren sultanlardan, halifelerden, keyfi idare bu millet intikam alacaktır. Aldık mı arkadaşlar?
Arkadaşlar! Aldığımız intikam derecesi kâfi değildir. Çok intikamcı olmamız gerekir. Çok intikamcı olunuz. Düşmanımız fazlacatur.
Sevgili Karşıyakalılar, Hatta birbirinize fazlaca dikkatli bakınız. Dost ve düşmanı ayırma alışkanlığını kazanmalısınız. Bütün bu kelamlardan daha sonra tekrar birinci noktaya dönmek istiyorum, çocukluğumda bir müzik işitmiştim. Derler ki, Karşıyaka İzmir’in gülüdür. Ben görüyorum, karşımda güller kokuyor. Arkadaşlar bu gülün pak ve fazlaca göksel tadını gönlümde bırakınız. Rahatsız olmayınız, gidiniz.
Arkadaşlar daima insanız, eksik mahlûkuz. Noksanımızın en kıymetli tarafı dilimizdedir. Başımız ruhi hassasiyetimiz lisanımızdan fazlaca yüksektir. Onun için birbirimize bakıyor, bakışıyor ve anlıyorsunuz ki, hislerimizi lisanımızla anlatamıyoruz. İşte bunun lügatteki karşılığı samimiyettir. Arkadaşlar, kardeşler! Samimiyetin lisanı yoktur. Görüyorum ki, samimi bir kitle karşısındayım. Ben de bu kitleye karşı fazlaca samimiyim.”
Yukarıdaki kelamların tamamını, Karşıyaka’da bir meydana asılması dileğimle… 14 Ağustos 2022
Ahmet Gürel
Atatürk Araştırmacısı
“İzmirliler, aziz hemşerilerim! Siz bana bugün tarihi ve bedelli bir günü hatırlattınız. Bugünkü vefakâr hislerimizle yaptığınız tezahürat bana İzmir’in geri alındığı gün olan bu sokaklarda geçirdiğim dakikaları hatırlattınız. Saygıdeğer arkadaşlar, hatta diyebilirim ki, siz o gün büyük sıkıntı ve elem arasındaydiniz. Veya kurtulmuş olmaktan kaynaklanan sevinciniz ortasında bir daha büyük tasanız vardı. Ancak ben görüyorum ki, bugün daha coşkun ve daha yüksek hisler ortasındasınız.
…Muhterem İzmirliler, siz hem fazlaca mutsuz oldunuz, lakin hem de epeyce memnunsunuz. Mutsuz oldunuz; zira fazlaca azaplar, acı eziyetler ve baskılar gördünüz. Ancak memnunsunuz; zira bu memleket sizi kurtarmayı amaç saydığı için kurtuldu. Ahmak düşman buraya gelmeseydi, tahminen bütün memleket gaflete dalmış kalırdı. Siz bütün memleket ve millet ve bugün ve gelecek ismine meşakkat çektiniz. Ancak bugün bu kahrın karşılığını görüyorsunuz. Sizi tebrik ederim.
Arkadaşlar, şunu da ek etmeliyim ki, İzmir, geçmişte bin bir bahiste olduğu üzere duyarsızlık kararı olarak o zulümle karşı kalmıştır. Artık bu biçimdelar ve dakikalar oldukcatan geçmiştir. Ve bu noktayı epeyce âlâ ortaya koymak için eklemeye mecburum ki ve bütün dünya işitsin ki, efendiler, artık İzmir hiç bir kirli ayağın üzerine basamayacağı hayli kutsal bir topraktır.
Efendiler, İzmir’e her gelişimde epeyce duygulanıyorum. Ancak bu gün daha fazla duygulandım. yine içten teşekkürlerimi arz ederek veda ediyorum. Allahaısmarladık arkadaşlar.”
Aynı gece saat: 01.00’den daha sonra, Alsancak Kordonboyu’ndaki ‘Naim Palas’ın balkonunda oturan Cumhurbaşkanı, körfez vapurundan tezahürat yapan Karşıyakalılara şöyleki seslenmiştir:
“İzmir’in Karşıyakalıları, sizleri derin sevgilerimle selamlarım. Ben karşı yaka beri yaka bilmem. Ben bütün İzmir’in tamamını tanırım. Ben İzmir’in tamamını severim. Hoş İzmir’in pak kalpli insanlarının da beni
sevdiklerinden eminim. Yalnız bir tesadüf beni Karşıyaka’ya daha fazla bağlamıştır. Karşıyakalılar! Anam sizin bağrınızda, sizin topraklarınızda yatıyor.
Karşıyakalılar, İzmir’i gördüğüm gün evvela Karşıyaka’yı ve orada sizin topraklarınızda yatan anamın mezarını gördüm. Hatırlar mısınız ne dedim? Motamot değilse de anamın kabrine, anamım Karşıyaka’daki topraklarına dedim ki, ‘Seni ben öldürmedim. Hatta Allah ta öldürmedi. Seni öldüren geçmişteki keyfi idare, sultanlar, halifelerdir.’
Çok saygıdeğer arkadaşlar! bu biçimde yemin ettim ki, tabir ettim ki, anamı öldüren sultanlardan, halifelerden, keyfi idare bu millet intikam alacaktır. Aldık mı arkadaşlar?
Arkadaşlar! Aldığımız intikam derecesi kâfi değildir. Çok intikamcı olmamız gerekir. Çok intikamcı olunuz. Düşmanımız fazlacatur.
Sevgili Karşıyakalılar, Hatta birbirinize fazlaca dikkatli bakınız. Dost ve düşmanı ayırma alışkanlığını kazanmalısınız. Bütün bu kelamlardan daha sonra tekrar birinci noktaya dönmek istiyorum, çocukluğumda bir müzik işitmiştim. Derler ki, Karşıyaka İzmir’in gülüdür. Ben görüyorum, karşımda güller kokuyor. Arkadaşlar bu gülün pak ve fazlaca göksel tadını gönlümde bırakınız. Rahatsız olmayınız, gidiniz.
Arkadaşlar daima insanız, eksik mahlûkuz. Noksanımızın en kıymetli tarafı dilimizdedir. Başımız ruhi hassasiyetimiz lisanımızdan fazlaca yüksektir. Onun için birbirimize bakıyor, bakışıyor ve anlıyorsunuz ki, hislerimizi lisanımızla anlatamıyoruz. İşte bunun lügatteki karşılığı samimiyettir. Arkadaşlar, kardeşler! Samimiyetin lisanı yoktur. Görüyorum ki, samimi bir kitle karşısındayım. Ben de bu kitleye karşı fazlaca samimiyim.”
Yukarıdaki kelamların tamamını, Karşıyaka’da bir meydana asılması dileğimle… 14 Ağustos 2022
Ahmet Gürel
Atatürk Araştırmacısı