Toplumsal medyayı takip edenleriniz var ise güzel bilir.
Türkiye genelinde yapılan sokak röportajlarında “çıkar telefonunu göster bakalım” cümlesi AKP’lilerin kendilerini savunmak için en çok kullandığı argümanlardan biri haline geldi.
İktisadın güzel olduğunu argüman eden zat-ı saygıdeğerler aksi fikirde olanlara “Çıkar telefonunu” halinde çıkışlarda bulunarak aslında “paran yoksa bu telefonu nasıl aldın” demek istiyorlar.
bu biçimdece şunu da görmüş olduk ki cep telefonu bu devir iktidar yandaşlarının tartışmalarında neredeyse bir sembol haline dönüştü.
Baktığınızda AKP fanatiklerine göre ülkede kriz yok, her şey tıkırında işliyor.
Cumhurbaşkanı Erdoğan birinci iktidar olduğu 2002 yılı öncesi iktisattaki makûs gidişi anlatmak için daima simit ve çay hesabı yapardı.
Şahsım da ekonomik bilgileri çalışanın kalbi olan aylık açlık ve yoksulluk hududu araştırmalarından vermeyi uygun buluyorum.
Bilhassa de TÜRK-İŞ’in hazırladığı Açlık ve Yoksulluk Raporu’ndan.
Gelin birlikte TÜRK-İŞ’ in 2022 yılı Mart Ayı Açlık ve Yoksulluk Raporu’na bakalım;
Raporda 4 kişilik bir ailenin sağlıklı, istikrarlı ve kâfi beslenebilmesi için yapması gereken aylık besin harcanması meblağının yani açlık sonunun 4 bin 928 lira olduğunu,
Besin harcanması ile bir arada giysi, konut (kira, elektrik, su, yakıt), ulaşım, eğitim, sıhhat ve gibisi muhtaçlıklar için yapılması zarurî öbür aylık harcamalarının toplam meblağının ise yani yoksulluk sonunun 16 bin 521 lira olduğunu,
Bekâr bir çalışanın ‘yaşama maliyetini’ ise aylık 6 bin 474 lira olduğunu görmekteyiz.
Sayılardan görüldüğü üzere ekonomik kriz ile bir arada hayat pahalılığı dayanılmaz bir hal aldı.
Bilhassa iktisadın nabzının attığı pazaryeri ve çarşılarda bunu görmek hiç kolay olsa gerek.
Vatandaş da esnaf da tek bir ağızdan “Gidişat berbat, daima birlikte batıyoruz” diyor.
Artan enflasyon ise ne yazık ki yoksulluğu güzelce derinleştirmekte.
Esnaf artan girdi ve maliyetlerden vatandaş ise düşük alım gücünden şikayetçi.
Hal bu biçimdeyken “çıkar telefonunu göster bakalım” diyenlere ne demeliyiz fazlaca merak ediyorum.
Çok şey var da söylenecek lakin yalnızca besin mallarına olan artırımları yazsak satırlar almaz.
Lakin şunu rahatlıkla söz edebiliriz.
Unutmayın ki devletin “yalakası” olunmaz, vatandaşı olunur.
Devlet hiçbir şahıs, makam, mevkiye indirgenemez.
Devlet hepimizindir, özetlemek gerekirse biz demektir.
Şayet bizler alenen artan enflasyon, cep yakan artırımlar ile yaşadığımız ekonomik buhranda bir ve birlikte olamaz, bizleri bu hale getirenlere ses çıkaramaz ve bu da yetmezmiş üzere hakkını arayan yurttaşın karşısına yüzümüz kızarmadan “çıkar telefonunu göster bakalım” üzere alt yapısı boş argümanlar ile çıkarsak kula kulluk etmeye devam ederiz maalesef.
Yanlış ekonomik siyasetler ve israftan dolayı ülkeyi bu hale düşürenler bir eli yağda bir eli balda hayat sürerken ucuz ekmek almak için saatlerce kuyruk beklemek zorunda kalan bu milletin aklı ile kimse dalga geçmesin lütfen!
Halkına bu zulmü reva bakılırsan, saraya ‘itibar’, halka ‘tasarruf’ öğüdü veren bu iktidarın ise birinci seçimde gitmesi artık kaçınılmaz gözükmektedir.
aslına bakarsanız akşam yatarken manda yoğurdu içerisine Medine hurması ve kestane balı ekleyerek yulaf ile harmanlamaya hazır bir Z jenerasyonu da seçimi merakla beklemekte.
Kimsenin kuşkusu olmasın!
Türkiye genelinde yapılan sokak röportajlarında “çıkar telefonunu göster bakalım” cümlesi AKP’lilerin kendilerini savunmak için en çok kullandığı argümanlardan biri haline geldi.
İktisadın güzel olduğunu argüman eden zat-ı saygıdeğerler aksi fikirde olanlara “Çıkar telefonunu” halinde çıkışlarda bulunarak aslında “paran yoksa bu telefonu nasıl aldın” demek istiyorlar.
bu biçimdece şunu da görmüş olduk ki cep telefonu bu devir iktidar yandaşlarının tartışmalarında neredeyse bir sembol haline dönüştü.
Baktığınızda AKP fanatiklerine göre ülkede kriz yok, her şey tıkırında işliyor.
Cumhurbaşkanı Erdoğan birinci iktidar olduğu 2002 yılı öncesi iktisattaki makûs gidişi anlatmak için daima simit ve çay hesabı yapardı.
Şahsım da ekonomik bilgileri çalışanın kalbi olan aylık açlık ve yoksulluk hududu araştırmalarından vermeyi uygun buluyorum.
Bilhassa de TÜRK-İŞ’in hazırladığı Açlık ve Yoksulluk Raporu’ndan.
Gelin birlikte TÜRK-İŞ’ in 2022 yılı Mart Ayı Açlık ve Yoksulluk Raporu’na bakalım;
Raporda 4 kişilik bir ailenin sağlıklı, istikrarlı ve kâfi beslenebilmesi için yapması gereken aylık besin harcanması meblağının yani açlık sonunun 4 bin 928 lira olduğunu,
Besin harcanması ile bir arada giysi, konut (kira, elektrik, su, yakıt), ulaşım, eğitim, sıhhat ve gibisi muhtaçlıklar için yapılması zarurî öbür aylık harcamalarının toplam meblağının ise yani yoksulluk sonunun 16 bin 521 lira olduğunu,
Bekâr bir çalışanın ‘yaşama maliyetini’ ise aylık 6 bin 474 lira olduğunu görmekteyiz.
Sayılardan görüldüğü üzere ekonomik kriz ile bir arada hayat pahalılığı dayanılmaz bir hal aldı.
Bilhassa iktisadın nabzının attığı pazaryeri ve çarşılarda bunu görmek hiç kolay olsa gerek.
Vatandaş da esnaf da tek bir ağızdan “Gidişat berbat, daima birlikte batıyoruz” diyor.
Artan enflasyon ise ne yazık ki yoksulluğu güzelce derinleştirmekte.
Esnaf artan girdi ve maliyetlerden vatandaş ise düşük alım gücünden şikayetçi.
Hal bu biçimdeyken “çıkar telefonunu göster bakalım” diyenlere ne demeliyiz fazlaca merak ediyorum.
Çok şey var da söylenecek lakin yalnızca besin mallarına olan artırımları yazsak satırlar almaz.
Lakin şunu rahatlıkla söz edebiliriz.
Unutmayın ki devletin “yalakası” olunmaz, vatandaşı olunur.
Devlet hiçbir şahıs, makam, mevkiye indirgenemez.
Devlet hepimizindir, özetlemek gerekirse biz demektir.
Şayet bizler alenen artan enflasyon, cep yakan artırımlar ile yaşadığımız ekonomik buhranda bir ve birlikte olamaz, bizleri bu hale getirenlere ses çıkaramaz ve bu da yetmezmiş üzere hakkını arayan yurttaşın karşısına yüzümüz kızarmadan “çıkar telefonunu göster bakalım” üzere alt yapısı boş argümanlar ile çıkarsak kula kulluk etmeye devam ederiz maalesef.
Yanlış ekonomik siyasetler ve israftan dolayı ülkeyi bu hale düşürenler bir eli yağda bir eli balda hayat sürerken ucuz ekmek almak için saatlerce kuyruk beklemek zorunda kalan bu milletin aklı ile kimse dalga geçmesin lütfen!
Halkına bu zulmü reva bakılırsan, saraya ‘itibar’, halka ‘tasarruf’ öğüdü veren bu iktidarın ise birinci seçimde gitmesi artık kaçınılmaz gözükmektedir.
aslına bakarsanız akşam yatarken manda yoğurdu içerisine Medine hurması ve kestane balı ekleyerek yulaf ile harmanlamaya hazır bir Z jenerasyonu da seçimi merakla beklemekte.
Kimsenin kuşkusu olmasın!