Kooperatifiyle, sivil toplum örgütleriyle, müzeleriyle ön plana çıkan İzmir’in Bademler Köyü, ülke çapında model olan köy tiyatrosu ile kültür sanata farklı bir boyut katıyor. Tamamı köy halkındaki amatör oyunculardan oluşan, imece yoluyla masraflarını karşılayan, maddiyat teriminin hiç olmadığı köy tiyatrosu yıllardır dayanışma ile ayakta kalmayı başardı. Takımında bir yaşından 75 yaşına kadar fazlaca sayıda oyuncu barındıran ve sayısız yeteneğin gelip geçtiği köy tiyatrosunun sahnesine iki yıllık pandemi molasının akabinde bugünlerde ilgi yağıyor. Gündüz tarlaya, pazara giden, akşamları da tiyatro sahnesinde buluşan Bademler halkı, kendilerini hayata bağlayan 89 yıllık geleneği sürdürebilmek için imeceyi büyüterek sürdürüyor.
Şahin Kurtoğlu ve torunu Masal Kurtoğlu: Torunum Masal’ın babası da tiyatrocu. Aslında üç nesildir tiyatrocuyuz. Nöbet torunumla bende. Daha bir yaşında sahneye çıkmaya başladı. Akşam oyunda onun sahnesi bitince konuta gdolayıp uyutuyoruz, daha sonra gelip ikinci perdede ben sahneye çıkıp rolümü oynamaya devam ediyorum. Köy yaşantımızın yanı sıra, ömrümüz sahnede geçiyor diyebiliriz. Tiyatroya oğlumdan daha sonra tesadüfen başladım ve hala severek oyunlarda rol alıyorum. Tiyatro bizler için adeta bir hayat biçimi. Yalnızca sahnede değil, konutlarımızda de o sanat ruhunu yaşıyoruz. Boş kalan tüm vakitlerimizde konutta, sahnede provalar yapıyoruz.
Uğur Ali Çanğa: Tiyatrodaki en genç oyunculardan bir tanesiyim. Daha evvel köy kooperatifinde çalışırken tesadüfen tiyatroyla çalıştım. Yalnızca sahnede değil, sahne gerisinde da tiyatro için çalışıyorum. Oyunların afişleri, duyurular, tanıtımlar konusunda istekli olarak çalışıyorum. Bizde herkes her bakılırsavi üstleniyor. Buraya bir sefer başlayan kimse tiyatrodan kopmuyor. Gönlümden buraya bağlıyım. Köyden, buradaki o amatör ruhtan, dayanışmadan, tiyatro geleneğinden kopmak istemiyorum. Hatta tiyatroyu sürdürebilmek için vakit zaman cebimizden harcama yapıyoruz. İçimizde kimsenin maddi bir beklentisi ya da şöhret üzere bir kederi yok.
Murtaza Oran: 50 yılı aşkın müddettir bu tiyatroda sahneye çıkıyorum. Tiyatrodan emekli oldum diyebilirim. Bademler’e devlet memuru olarak geldim, sonrasındasında tiyatroyla tanıştım. bu biçimdelar hobi olarak başladığım tiyatroya çabucak sonrasında büsbütün bağlandım. Tiyatronun bir misyonu var. Her yeni oyunca en az 2-3 yeni oyuncu takıma katılıyor ve yetişiyor. Evvelce buradaki bir okulda prova yapıyorduk. Bizimle dalga geçtiler ve hırs yaptık. daha sonra bu noktaya geldik. Artık sahneye çıktığımızda alkışladıkları vakit gurur duyuyoruz. Bizim için temel memnunluk bu. Oyuncular bisküvisini, çayını konutundan getiriyor. Kışın soğukta ısınmak için odun getirip soba yakıyoruz. Her türlü paklığını, bakımını, tadilatını kendi imkânlarımızla yapıyoruz.
Nisa Zeynep Tutanlı: 70’li senelerdan bu yana sahnedeyim. Oyunculuk babamdan bana miras kaldı. Evvelce mevsimlik personeldim, yapmadığım iş yoktu. Kışın tütün toplayıp, yazın mandalina bahçelerinde çalışıyordum. Lakin tiyatro hiç değişmedi, daima devam ettim. senelerca gündüz tarlada, gece tiyatroda çalıştım. Yalnızca bu oyun için altı aydır çalışıyoruz. Artık pazarcılık yapıyorum. Sabah dörtte kalkıp tezgâha gidiyorum, akşam da buraya gelip sahneye çıkıyorum. Tiyatro bizim hayatımız, bir alışkanlığımız. Çocuklarımız bizi izlemeye geliyor, gurur duyuyoruz. Burada evvel beşerim, daha sonra bayanım. Hayat standartlarımız çok yüksek. Bu sahne açıldığında daha İzmir’de köy tiyatrosu yoktu. Yeri geldi depolarda, okullarda tiyatro oynadık. Bugüne kadar askeri darbe periyodu ve pandemi süreci hariç hiç orta vermedik.
Bademler Köyü Kültür ve Sanat Derneği Lideri Ahmet Cengiz: Yılda nizamlı olarak iki oyun sergiliyoruz. Biroldukça oyuncu üzere benim de birinci oyunculuk tecrübem. Sahneye çıkmak köy halkımız içinde bir nöbet üzere. Takımımız değişiyor fakat gelenek hiç değişmiyor. Bilhassa son periyotta internette ismimiz daha hayli duyulmaya başladı ve köy haricinden da bizi izlemeye gelen hayli sayıda insan oluyor. Köyümüzün tanıtımı açısından bu da bize gurur veriyor. Buradaki amatör ruhla burayı ayakta tutuyoruz. İnsanların tiyatromuzu duyup, merak edip köyümüze ziyarete gelmeleri bize gurur veriyor.
OYUNLARA KOŞARAK GELİYORLAR
10 yıl evvel köyde misyona başladığını belirten Bademler Köyü Tiyatrosu Sanat Direktörü Haluk Işık, “Burası Türkiye’de bir birinci ve biroldukça köy tiyatrosuna da esin kaynağı olmuştur. Her ne kadar amatör olsak da pek profesyonel ve disiplinli formda çalışıyoruz. Oyunlarımıza Bademler halkıyla birlikte karar veriyoruz. Buradaki tiyatro geleneği ve sanat anlayışı aslında nesilden jenerasyona aktarılan bir miras. Köydeki imece ruhuyla, büsbütün amatör bir anlayışla tiyatromuzu ayakta tutmaya çalışıyoruz. Toplanan dernek aidatları, bağışlar, mütevazi bilet gelirleriyle oyunlarımızı ve tiyatronun masraflarını finanse ediyoruz. Biroldukca insan konutundan, işinden, hayatından fedâkarlık ederek provalarına, oyunlarına koşarak geliyor. Bizim hedefimiz Bademler’in klâsik aydınlığına bir kıvılcım daha eklemek. Ülkemizde sanata olan inançsızlık ve duyarsızlık had safhadayken güç bir iş başarıyoruz. olağan olarak daha düzgün bir ışık sistemimiz, sahne dizaynımız, ses sistemimiz olsun isterdik. Lakin biraz özveri, biraz inanç ve biraz da sanat sevdası ile başarılamayacak bir şey yok. Biz sahneye girdiğimizde hepimiz için değişik bir dünya başlıyor” tabirlerini kullandı.
Şahin Kurtoğlu ve torunu Masal Kurtoğlu: Torunum Masal’ın babası da tiyatrocu. Aslında üç nesildir tiyatrocuyuz. Nöbet torunumla bende. Daha bir yaşında sahneye çıkmaya başladı. Akşam oyunda onun sahnesi bitince konuta gdolayıp uyutuyoruz, daha sonra gelip ikinci perdede ben sahneye çıkıp rolümü oynamaya devam ediyorum. Köy yaşantımızın yanı sıra, ömrümüz sahnede geçiyor diyebiliriz. Tiyatroya oğlumdan daha sonra tesadüfen başladım ve hala severek oyunlarda rol alıyorum. Tiyatro bizler için adeta bir hayat biçimi. Yalnızca sahnede değil, konutlarımızda de o sanat ruhunu yaşıyoruz. Boş kalan tüm vakitlerimizde konutta, sahnede provalar yapıyoruz.
Uğur Ali Çanğa: Tiyatrodaki en genç oyunculardan bir tanesiyim. Daha evvel köy kooperatifinde çalışırken tesadüfen tiyatroyla çalıştım. Yalnızca sahnede değil, sahne gerisinde da tiyatro için çalışıyorum. Oyunların afişleri, duyurular, tanıtımlar konusunda istekli olarak çalışıyorum. Bizde herkes her bakılırsavi üstleniyor. Buraya bir sefer başlayan kimse tiyatrodan kopmuyor. Gönlümden buraya bağlıyım. Köyden, buradaki o amatör ruhtan, dayanışmadan, tiyatro geleneğinden kopmak istemiyorum. Hatta tiyatroyu sürdürebilmek için vakit zaman cebimizden harcama yapıyoruz. İçimizde kimsenin maddi bir beklentisi ya da şöhret üzere bir kederi yok.
Murtaza Oran: 50 yılı aşkın müddettir bu tiyatroda sahneye çıkıyorum. Tiyatrodan emekli oldum diyebilirim. Bademler’e devlet memuru olarak geldim, sonrasındasında tiyatroyla tanıştım. bu biçimdelar hobi olarak başladığım tiyatroya çabucak sonrasında büsbütün bağlandım. Tiyatronun bir misyonu var. Her yeni oyunca en az 2-3 yeni oyuncu takıma katılıyor ve yetişiyor. Evvelce buradaki bir okulda prova yapıyorduk. Bizimle dalga geçtiler ve hırs yaptık. daha sonra bu noktaya geldik. Artık sahneye çıktığımızda alkışladıkları vakit gurur duyuyoruz. Bizim için temel memnunluk bu. Oyuncular bisküvisini, çayını konutundan getiriyor. Kışın soğukta ısınmak için odun getirip soba yakıyoruz. Her türlü paklığını, bakımını, tadilatını kendi imkânlarımızla yapıyoruz.
Nisa Zeynep Tutanlı: 70’li senelerdan bu yana sahnedeyim. Oyunculuk babamdan bana miras kaldı. Evvelce mevsimlik personeldim, yapmadığım iş yoktu. Kışın tütün toplayıp, yazın mandalina bahçelerinde çalışıyordum. Lakin tiyatro hiç değişmedi, daima devam ettim. senelerca gündüz tarlada, gece tiyatroda çalıştım. Yalnızca bu oyun için altı aydır çalışıyoruz. Artık pazarcılık yapıyorum. Sabah dörtte kalkıp tezgâha gidiyorum, akşam da buraya gelip sahneye çıkıyorum. Tiyatro bizim hayatımız, bir alışkanlığımız. Çocuklarımız bizi izlemeye geliyor, gurur duyuyoruz. Burada evvel beşerim, daha sonra bayanım. Hayat standartlarımız çok yüksek. Bu sahne açıldığında daha İzmir’de köy tiyatrosu yoktu. Yeri geldi depolarda, okullarda tiyatro oynadık. Bugüne kadar askeri darbe periyodu ve pandemi süreci hariç hiç orta vermedik.
Bademler Köyü Kültür ve Sanat Derneği Lideri Ahmet Cengiz: Yılda nizamlı olarak iki oyun sergiliyoruz. Biroldukça oyuncu üzere benim de birinci oyunculuk tecrübem. Sahneye çıkmak köy halkımız içinde bir nöbet üzere. Takımımız değişiyor fakat gelenek hiç değişmiyor. Bilhassa son periyotta internette ismimiz daha hayli duyulmaya başladı ve köy haricinden da bizi izlemeye gelen hayli sayıda insan oluyor. Köyümüzün tanıtımı açısından bu da bize gurur veriyor. Buradaki amatör ruhla burayı ayakta tutuyoruz. İnsanların tiyatromuzu duyup, merak edip köyümüze ziyarete gelmeleri bize gurur veriyor.
OYUNLARA KOŞARAK GELİYORLAR
10 yıl evvel köyde misyona başladığını belirten Bademler Köyü Tiyatrosu Sanat Direktörü Haluk Işık, “Burası Türkiye’de bir birinci ve biroldukça köy tiyatrosuna da esin kaynağı olmuştur. Her ne kadar amatör olsak da pek profesyonel ve disiplinli formda çalışıyoruz. Oyunlarımıza Bademler halkıyla birlikte karar veriyoruz. Buradaki tiyatro geleneği ve sanat anlayışı aslında nesilden jenerasyona aktarılan bir miras. Köydeki imece ruhuyla, büsbütün amatör bir anlayışla tiyatromuzu ayakta tutmaya çalışıyoruz. Toplanan dernek aidatları, bağışlar, mütevazi bilet gelirleriyle oyunlarımızı ve tiyatronun masraflarını finanse ediyoruz. Biroldukca insan konutundan, işinden, hayatından fedâkarlık ederek provalarına, oyunlarına koşarak geliyor. Bizim hedefimiz Bademler’in klâsik aydınlığına bir kıvılcım daha eklemek. Ülkemizde sanata olan inançsızlık ve duyarsızlık had safhadayken güç bir iş başarıyoruz. olağan olarak daha düzgün bir ışık sistemimiz, sahne dizaynımız, ses sistemimiz olsun isterdik. Lakin biraz özveri, biraz inanç ve biraz da sanat sevdası ile başarılamayacak bir şey yok. Biz sahneye girdiğimizde hepimiz için değişik bir dünya başlıyor” tabirlerini kullandı.