Şiddetli geçimsizlik yaşayan genç çift, Aile Mahkemesi’ne müracaat ederek boşanmak istedi. Davacı bayan, eşinin ruhsal, fizikî ve ekonomik şiddet uyguladığını, hakaret ve küfür ettiğini, aşağıladığını, ailesi ile görüşmesine müsaade vermediğini, birlik bakılırsavlerini yerine getirmediğini öne sürdü.
2,5 aylık gebe iken yaşanan tartışma daha sonrasında konuttan ayrılmak zorunda kaldığını, davalının barışma teşebbüsünde bulunmadığını, doğuma dahi etrafın ısrarı ile geldiğini ve ortak çocuğun ismini kendisine istişareden koyduğunu lisana getirdi. Velayetin anneye verilmesine, çocuk faydasına 750 TL tedbir-iştirak, müvekkili faydasına 500 TL tedbir-yoksulluk nafakası ile 30 bin TL maddi, 10 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
‘BOŞANMANIN VERDİĞİ ISTIRAP MANEVİ TAZMİNAT İÇİN KÂFİ DEĞİL’
Davacı eş ise davacının çeşitli mazeretlerle daima küstüğünü, konutu terk ettiğini, annesinin meskenine gittiğini, birinci hamileliğini kendisine sormadan kürtajla sonlandırdığını sav etti. Temmuz ayında konutu terk ederek annesinin yanına yerleştiğini, tüm yalvarmalarına karşın inat ederek ortak konuta dönmediğini, bu sebeple iki kere konuta dön ihtarı çektiğini, davacının buna karşın bir daha de dönmediğini ileri sürerek, velayetin babaya verilmesine, müvekkili faydasına 10 bin TL maddi ve 40 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
Mahkeme, eşinin davasını kabul ederek erkek faydasına 5 bin TL manevi, 5 bin TL de maddi tazminat ödenmesine hükmetti. Karar Yargıtay 2. Hukuk Dairesi tarafınca bozuldu. Mahkeme birinci sonucunda direnince bu defa devreye Yargıtay Hukuk Genel Heyeti girdi. Yalnızca boşanmanın verdiği kederin manevi tazminat için kâfi olmadığının vurgulandığı kararda şöyleki denildi:
“Tarafların terk hukukî niçinine dayalı boşanmalarına karar verildiği, taraflar istikametinden boşanmaya sebep olan olayın ’bayanın haklı bir niçini olmaksızın ortak konuta dönmediği’ biçiminde belirlendiği ortadadır. Özel ve mutlak boşanma niçinine dayalı davalarda dava konusunun yalnızca ve yalnızca kanunun aradığı belirli koşulun gerçekleşip gerçekleşmediği hususu olduğu, hakimin ileri sürülen sebepten farklı hadiselerin ispatlanıp ispatlanmadığını araştırmasına gerek olmadığı üzere, ispatlanmış olsa dahi taraflarca gerçekleştirildiğinden bahisle ayrıca kusurlu davranışları karara temel alamayacağı anlaşılmaktadır.
Bu durumun doğal kararı olarak da bir diğer mahkemenin yargılamasına bahis olan hakaretlere dayalı biçimde erkek eşin kişilik haklarının zedelenmiş olmasından kelam edilemeyeceği, manevi tazminata hükmedilebilmesi için boşanmaya sebep olan olayın kişilik haklarına akın teşkil etmesi gerektiği, terk edilmiş olmanın kişilik haklarına atak niteliği taşımadığı, boşanmaya sebep olmayan bir olayın niçinsellik bağının kurulmasında ölçü olarak alınarak mahkemece TMK’nın 174/2. hususu uyarınca manevi tazminat ödenmesine karar veremeyeceği tereddütsüzdür. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”
2,5 aylık gebe iken yaşanan tartışma daha sonrasında konuttan ayrılmak zorunda kaldığını, davalının barışma teşebbüsünde bulunmadığını, doğuma dahi etrafın ısrarı ile geldiğini ve ortak çocuğun ismini kendisine istişareden koyduğunu lisana getirdi. Velayetin anneye verilmesine, çocuk faydasına 750 TL tedbir-iştirak, müvekkili faydasına 500 TL tedbir-yoksulluk nafakası ile 30 bin TL maddi, 10 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
‘BOŞANMANIN VERDİĞİ ISTIRAP MANEVİ TAZMİNAT İÇİN KÂFİ DEĞİL’
Davacı eş ise davacının çeşitli mazeretlerle daima küstüğünü, konutu terk ettiğini, annesinin meskenine gittiğini, birinci hamileliğini kendisine sormadan kürtajla sonlandırdığını sav etti. Temmuz ayında konutu terk ederek annesinin yanına yerleştiğini, tüm yalvarmalarına karşın inat ederek ortak konuta dönmediğini, bu sebeple iki kere konuta dön ihtarı çektiğini, davacının buna karşın bir daha de dönmediğini ileri sürerek, velayetin babaya verilmesine, müvekkili faydasına 10 bin TL maddi ve 40 bin TL manevi tazminat ödenmesine karar verilmesini talep etti.
Mahkeme, eşinin davasını kabul ederek erkek faydasına 5 bin TL manevi, 5 bin TL de maddi tazminat ödenmesine hükmetti. Karar Yargıtay 2. Hukuk Dairesi tarafınca bozuldu. Mahkeme birinci sonucunda direnince bu defa devreye Yargıtay Hukuk Genel Heyeti girdi. Yalnızca boşanmanın verdiği kederin manevi tazminat için kâfi olmadığının vurgulandığı kararda şöyleki denildi:
“Tarafların terk hukukî niçinine dayalı boşanmalarına karar verildiği, taraflar istikametinden boşanmaya sebep olan olayın ’bayanın haklı bir niçini olmaksızın ortak konuta dönmediği’ biçiminde belirlendiği ortadadır. Özel ve mutlak boşanma niçinine dayalı davalarda dava konusunun yalnızca ve yalnızca kanunun aradığı belirli koşulun gerçekleşip gerçekleşmediği hususu olduğu, hakimin ileri sürülen sebepten farklı hadiselerin ispatlanıp ispatlanmadığını araştırmasına gerek olmadığı üzere, ispatlanmış olsa dahi taraflarca gerçekleştirildiğinden bahisle ayrıca kusurlu davranışları karara temel alamayacağı anlaşılmaktadır.
Bu durumun doğal kararı olarak da bir diğer mahkemenin yargılamasına bahis olan hakaretlere dayalı biçimde erkek eşin kişilik haklarının zedelenmiş olmasından kelam edilemeyeceği, manevi tazminata hükmedilebilmesi için boşanmaya sebep olan olayın kişilik haklarına akın teşkil etmesi gerektiği, terk edilmiş olmanın kişilik haklarına atak niteliği taşımadığı, boşanmaya sebep olmayan bir olayın niçinsellik bağının kurulmasında ölçü olarak alınarak mahkemece TMK’nın 174/2. hususu uyarınca manevi tazminat ödenmesine karar veremeyeceği tereddütsüzdür. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”