bencede
New member
Kaliforniya Üniversitesi – San Francisco
Kaliforniya Üniversitesi’nin San Francisco’daki yerleşkesinde yürütülen bir araştırmaya nazaran, yaşlılar hareketli bir hayat sürdürdüklerinde, beyinlerinde bilişsel sıhhati korumak için gereken nöronlar içindeki kontakları geliştiren daha fazla protein tipine sahip oluyorlar. Bu hami tesir, beyinleri Alzheimer ve başka nörodejeneratif hastalıklarla irtibatlandırılan hasar verici proteinlerle dolu beşerler üzerinde yapılan otopsilerde de görüldü.
ALANINDAKİ BİRİNCİ BEŞERLİ ÇALIŞMA
Nöroloji alanında yardımcı doçent ve ‘Alzheimer’s & Dementia: The Journal of the Alzheimer’s Association’ mecmuasının 7 Ocak tarihindeki sayısında yayınlanan araştırmanın başyazarı olan Kaitlin Casaletto, “Araştırmamız, sinaptik protein düzenlemesinin fizikî aktiviteyle ilişkili olduğunu ve ulaştığımız faydalı bilişsel sonuçları yönlendirebileceğini göstermek emeliyle insanlara ilişkin dataları kullanan birinci çalışma oldu” diyor. Fizikî faaliyetlerin zihinsel kavrama hüneri üstündeki faydalı tesirleri daha evvel farelerde gösterilmişti; buna rağmen, insanlarda ortaya konması hayli daha güç oldu.
Nöropsikolog ve Weill Nörobilim Enstitüsü üyesi olan Casaletto, British Columbia Üniversitesi’nde psikiyatri profesörü ve çalışmanın kıdemli muharriri olan William Honer ile birlikte, Chicago’daki Rush Üniversitesi’nin yürüttüğü Bellek ve Yaşlanma Projesi’nin topladığı bilgiler üzerinde çalıştı. Bu proje, öldükleri vakit beyinlerini bağışlamayı kabul eden yaşlı iştirakçilerin ihtiyarlık periyodundaki fizikî aktivitelerini kaydetti.
Casaletto, “Nöronlar içinde bulunan bu temasların bütünlüğünü korumak, demansı tedbire noktasında hayati bir ehemmiyete sahip olabilir; çünkü sinapslar nitekim de kavrama yeteneğimizin gerçekleştiği bölgedir” diyor: “Fiziksel aktivite -rahatça kullanılabilen bir araç olarak- bu sinaptik işleyişin artmasına yardım edebilir.”
DAHA FAZLA PROTEİN DAHA DÜZGÜN HUDUT SİNYALLERİ DEMEKTİR
Honer ve Casaletto, hareketli bir hayat süren yaşlıların nöronlar içindeki bilgi akışını kolaylaştıracak halde daha yüksek protein düzeylerine sahip olduklarını keşfetti. Ulaştıkları sonuç, öldükleri vakit beyinlerinde bu proteinlerden daha fazlasını barındıran insanların zihinsel kavrama gücünü ömrün ilerleyen senelerında daha güzel sürdürebildiklerini gösteren Honer’ın daha eski bulgularıyla da uyumluydu.
Honer, şaşırtan bir biçimde, araştırmacıların, tesirlerin beynin hafıza bölgesi olan hipokampüsün ötesinde, bilişsel fonksiyonla irtibatlı öteki beyin bölgelerini kapsayacak halde değiştiğini ortaya çıkardıklarını tabir ediyor. Honer, “Bu, fizikî faaliyetlerin, beyinde gerçekleşen sinaptik [sinirsel] transferi kolaylaştıran proteinlerin sağlıklı halde çalışmasını destekleyen ve harekete geçiren genel bir sürdürebilme tesiri sergileyişi olabilir” diyor.
SİNAPSLAR DEMANS BELİRTİSİ GÖSTEREN BEYİNLERİ KORUYOR
Birçok yaşlı insanın beyni, Alzheimer hastalığının patolojisinin bariz özellikleri olan toksik proteinler ‘amiloid’ ve ‘tau’ birikintileri barındırır. bir fazlaca bilim insanı, beyinde evvel amiloidin’in, daha sonrasındaysa tau’nun biriktiğini ve bu proteinlerin sinaps ve nöronların parçalanmasına niye olduğunu düşünüyor. Daha eski araştırmalarında, Casaletto yaşayan yetişkinlerin omurilik sıvısında ya da otopsi yapılan yetişkinlerin beyin dokusunda ölçülen sinaptik bütünlüğün, amiloid ile tau içindeki ve tau ile nörodejenerasyon içindeki alakayı zayıflattığını ortaya çıkarmıştı.
“Sinaptik bütünlük ile irtibatlı protein seviyeleri daha yüksek olan yaşlı bireylerde, Alzheimer hastalığına yol açan bu nörotoksiklik seviyesinin zayıfladığı görülüyor” diyor: “Tüm bunlar bir arada değerlendirildiğinde, bu iki araştırma beyni Alzheimer hastalığına karşı desteklemek için sinaptik sıhhatin korunmasının potansiyel kıymetini gözler önüne seriyor.”
Yazının yepyenisi Science Daily sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)
Kaliforniya Üniversitesi’nin San Francisco’daki yerleşkesinde yürütülen bir araştırmaya nazaran, yaşlılar hareketli bir hayat sürdürdüklerinde, beyinlerinde bilişsel sıhhati korumak için gereken nöronlar içindeki kontakları geliştiren daha fazla protein tipine sahip oluyorlar. Bu hami tesir, beyinleri Alzheimer ve başka nörodejeneratif hastalıklarla irtibatlandırılan hasar verici proteinlerle dolu beşerler üzerinde yapılan otopsilerde de görüldü.
ALANINDAKİ BİRİNCİ BEŞERLİ ÇALIŞMA
Nöroloji alanında yardımcı doçent ve ‘Alzheimer’s & Dementia: The Journal of the Alzheimer’s Association’ mecmuasının 7 Ocak tarihindeki sayısında yayınlanan araştırmanın başyazarı olan Kaitlin Casaletto, “Araştırmamız, sinaptik protein düzenlemesinin fizikî aktiviteyle ilişkili olduğunu ve ulaştığımız faydalı bilişsel sonuçları yönlendirebileceğini göstermek emeliyle insanlara ilişkin dataları kullanan birinci çalışma oldu” diyor. Fizikî faaliyetlerin zihinsel kavrama hüneri üstündeki faydalı tesirleri daha evvel farelerde gösterilmişti; buna rağmen, insanlarda ortaya konması hayli daha güç oldu.
Nöropsikolog ve Weill Nörobilim Enstitüsü üyesi olan Casaletto, British Columbia Üniversitesi’nde psikiyatri profesörü ve çalışmanın kıdemli muharriri olan William Honer ile birlikte, Chicago’daki Rush Üniversitesi’nin yürüttüğü Bellek ve Yaşlanma Projesi’nin topladığı bilgiler üzerinde çalıştı. Bu proje, öldükleri vakit beyinlerini bağışlamayı kabul eden yaşlı iştirakçilerin ihtiyarlık periyodundaki fizikî aktivitelerini kaydetti.
Casaletto, “Nöronlar içinde bulunan bu temasların bütünlüğünü korumak, demansı tedbire noktasında hayati bir ehemmiyete sahip olabilir; çünkü sinapslar nitekim de kavrama yeteneğimizin gerçekleştiği bölgedir” diyor: “Fiziksel aktivite -rahatça kullanılabilen bir araç olarak- bu sinaptik işleyişin artmasına yardım edebilir.”
DAHA FAZLA PROTEİN DAHA DÜZGÜN HUDUT SİNYALLERİ DEMEKTİR
Honer ve Casaletto, hareketli bir hayat süren yaşlıların nöronlar içindeki bilgi akışını kolaylaştıracak halde daha yüksek protein düzeylerine sahip olduklarını keşfetti. Ulaştıkları sonuç, öldükleri vakit beyinlerinde bu proteinlerden daha fazlasını barındıran insanların zihinsel kavrama gücünü ömrün ilerleyen senelerında daha güzel sürdürebildiklerini gösteren Honer’ın daha eski bulgularıyla da uyumluydu.
Honer, şaşırtan bir biçimde, araştırmacıların, tesirlerin beynin hafıza bölgesi olan hipokampüsün ötesinde, bilişsel fonksiyonla irtibatlı öteki beyin bölgelerini kapsayacak halde değiştiğini ortaya çıkardıklarını tabir ediyor. Honer, “Bu, fizikî faaliyetlerin, beyinde gerçekleşen sinaptik [sinirsel] transferi kolaylaştıran proteinlerin sağlıklı halde çalışmasını destekleyen ve harekete geçiren genel bir sürdürebilme tesiri sergileyişi olabilir” diyor.
SİNAPSLAR DEMANS BELİRTİSİ GÖSTEREN BEYİNLERİ KORUYOR
Birçok yaşlı insanın beyni, Alzheimer hastalığının patolojisinin bariz özellikleri olan toksik proteinler ‘amiloid’ ve ‘tau’ birikintileri barındırır. bir fazlaca bilim insanı, beyinde evvel amiloidin’in, daha sonrasındaysa tau’nun biriktiğini ve bu proteinlerin sinaps ve nöronların parçalanmasına niye olduğunu düşünüyor. Daha eski araştırmalarında, Casaletto yaşayan yetişkinlerin omurilik sıvısında ya da otopsi yapılan yetişkinlerin beyin dokusunda ölçülen sinaptik bütünlüğün, amiloid ile tau içindeki ve tau ile nörodejenerasyon içindeki alakayı zayıflattığını ortaya çıkarmıştı.
“Sinaptik bütünlük ile irtibatlı protein seviyeleri daha yüksek olan yaşlı bireylerde, Alzheimer hastalığına yol açan bu nörotoksiklik seviyesinin zayıfladığı görülüyor” diyor: “Tüm bunlar bir arada değerlendirildiğinde, bu iki araştırma beyni Alzheimer hastalığına karşı desteklemek için sinaptik sıhhatin korunmasının potansiyel kıymetini gözler önüne seriyor.”
Yazının yepyenisi Science Daily sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)