Göttingen’deki Alman Havacılık ve Uzay Merkezi’nden (DLR) bir araştırma ekibi, Dornier Seastar uçan teknesini sözde sabit titreşim testi ile test etti. Test, tüm uçakların geçmesi gereken sertifikasyon sürecinin bir parçasıdır.
Testler, Oberpfaffenhofen’de Dornier Seawings GmbH adına gerçekleştirildi. Yer titreşim testi, sertifikalı uçuşa elverişlilik elde etmek için herhangi bir yeni uçak için test programının önemli bir unsurudur. Statik titreşim testlerinden elde edilen deneysel test verileri, hem uçağın matematiksel yapısal modelini uyarlamaya ve iyileştirmeye hem de uçuş özelliklerinde flutter risklerinin hariç tutulması dahil olmak üzere operasyon sırasındaki titreşim genliklerini tahmin etmeye hizmet eder. Rüzgardaki bir bayrak gibi, uçaklar uçuş sırasında sallanır. Kritik alanlar aşılmamalıdır.
Test sırasında kaydedilen veriler DLR test ekibi tarafından hemen işlendi ve değerlendirildi ve müşteriye neredeyse gerçek zamanlı olarak sunuldu; simülasyon modeli.
DLR Aeroelastisite Enstitüsü’nden test yöneticisi Julian Sinske, “Dornier Seastar ile ilgili zorluklardan biri, gövde üzerindeki motora sözde titreşim uyarıcılarla ulaşmak ve bunları yeterince harekete geçirmekti” diyor. Motorlar, bir vinç ve titreşim uyarıcısının konumlandırıldığı özel bir çerçeve yardımıyla tahrik edildi. Toplam 180 sensör, uçan teknenin titreşen bileşenlerinin etkilerini ölçtü. Bundan uçuş davranışı hakkında açıklamalar yapılabilir.
Göttingen aeroelastisite araştırmacıları, statik titreşim testleri alanında uluslararası uzmanlardır. İlgili testleri zaten Airbus 350 ve Airbus Beluga XL üzerinde gerçekleştirdiler.
Dornier Deniz Yıldızı
Dornier Seastar, 1980’lerin başında geliştirilen çift motorlu bir amfibi uçaktır. Özel ekipman olmadan çim pistlerin yanı sıra su, kar ve buz yüzeylerinin kullanılması bir uzmanlık alanı olmalıdır. O zamanki konfigürasyonunda Dornier Seastar için tip sertifikası 1990’ların başında verildi ve üretim öncesi bir uçak inşa edildi. Dornier Seawings GmbH’nin 2013 yılında kurulmasının ardından, D-IDSW tescilli yeni nesil “yeni nesil” Dornier Seastar’ın başarılı ilk uçuşu 28 Mart 2020’de Oberpfaffenhofen havaalanında gerçekleşti.
Uçan teknelerin atası Dornier “Wal” hakkında araştırmalar
Göttingen DLR araştırmacılarının mevcut testleri, Dornier’in uçan teknelerle ilgili ilk araştırmasından neredeyse tam 100 yıl sonra gerçekleşti. Dornier, uçan tekneler alanında bir öncü olarak kabul edildi ve ticari olarak başarılı olan ilk türleri geliştirdi. DLR öncülü AVA’nın (Aerodinamik Araştırma Enstitüsü) rüzgar tünellerinde 1920’lerde ve 1930’larda Göttingen’de önemli araştırmalar yapıldı. Almanya’daki en eski havacılık araştırma tesisi olan AVA, rüzgar tüneli testlerinde en fazla deneyime sahip tesistir. O dönemde dünyanın en büyük uçağı olan Dornier X tipleri incelendi. Ve ondan önce, gelecekteki birçok deniz uçağının atası ve aynı zamanda bugünkü Seastar’ın atası olan Dornier “Wal”.
1929 yılında Do X üzerinde gerçekleştirilen testler sırasında su soğutmalı motorlar için çeşitli nasel tasarımları incelenmiştir. Ayrıca motor naselleri ve nasel alt yapılarına sahip Do X kanadının kaldırma, sürükleme ve düşey momentleri ileri ölçümlerde belirlendi. Bir başka deneyde, yüzen bir uçağa etki eden hava kuvvetleri incelenmiştir. Bir bakıma bugünkü deneylerle bir paralellik vardı çünkü o zaman bile insanlar motor nasellerinin kanatlara en uygun şekilde bağlanmasıyla ilgileniyorlardı.
“Do Wal, çeşitli amaçlar için kullanılan çok güvenilir bir uçan tekneydi. Yolcu uçağı, posta uçuşu ve sefer uçağı olarak kullanıldı. Do Wal çok yönlü olduğu ve yalnızca karadan değil sudan da havalanabildiği için popüler bir “hibrit uçaktı” ve bu nedenle kendisini yeni bir kategori olarak gösterebildi,” diyor merkezi arşiv başkanı Jessika Wichner. DLR.
Testler, Oberpfaffenhofen’de Dornier Seawings GmbH adına gerçekleştirildi. Yer titreşim testi, sertifikalı uçuşa elverişlilik elde etmek için herhangi bir yeni uçak için test programının önemli bir unsurudur. Statik titreşim testlerinden elde edilen deneysel test verileri, hem uçağın matematiksel yapısal modelini uyarlamaya ve iyileştirmeye hem de uçuş özelliklerinde flutter risklerinin hariç tutulması dahil olmak üzere operasyon sırasındaki titreşim genliklerini tahmin etmeye hizmet eder. Rüzgardaki bir bayrak gibi, uçaklar uçuş sırasında sallanır. Kritik alanlar aşılmamalıdır.
Test sırasında kaydedilen veriler DLR test ekibi tarafından hemen işlendi ve değerlendirildi ve müşteriye neredeyse gerçek zamanlı olarak sunuldu; simülasyon modeli.
DLR Aeroelastisite Enstitüsü’nden test yöneticisi Julian Sinske, “Dornier Seastar ile ilgili zorluklardan biri, gövde üzerindeki motora sözde titreşim uyarıcılarla ulaşmak ve bunları yeterince harekete geçirmekti” diyor. Motorlar, bir vinç ve titreşim uyarıcısının konumlandırıldığı özel bir çerçeve yardımıyla tahrik edildi. Toplam 180 sensör, uçan teknenin titreşen bileşenlerinin etkilerini ölçtü. Bundan uçuş davranışı hakkında açıklamalar yapılabilir.
Göttingen aeroelastisite araştırmacıları, statik titreşim testleri alanında uluslararası uzmanlardır. İlgili testleri zaten Airbus 350 ve Airbus Beluga XL üzerinde gerçekleştirdiler.
Dornier Deniz Yıldızı
Dornier Seastar, 1980’lerin başında geliştirilen çift motorlu bir amfibi uçaktır. Özel ekipman olmadan çim pistlerin yanı sıra su, kar ve buz yüzeylerinin kullanılması bir uzmanlık alanı olmalıdır. O zamanki konfigürasyonunda Dornier Seastar için tip sertifikası 1990’ların başında verildi ve üretim öncesi bir uçak inşa edildi. Dornier Seawings GmbH’nin 2013 yılında kurulmasının ardından, D-IDSW tescilli yeni nesil “yeni nesil” Dornier Seastar’ın başarılı ilk uçuşu 28 Mart 2020’de Oberpfaffenhofen havaalanında gerçekleşti.
Uçan teknelerin atası Dornier “Wal” hakkında araştırmalar
Göttingen DLR araştırmacılarının mevcut testleri, Dornier’in uçan teknelerle ilgili ilk araştırmasından neredeyse tam 100 yıl sonra gerçekleşti. Dornier, uçan tekneler alanında bir öncü olarak kabul edildi ve ticari olarak başarılı olan ilk türleri geliştirdi. DLR öncülü AVA’nın (Aerodinamik Araştırma Enstitüsü) rüzgar tünellerinde 1920’lerde ve 1930’larda Göttingen’de önemli araştırmalar yapıldı. Almanya’daki en eski havacılık araştırma tesisi olan AVA, rüzgar tüneli testlerinde en fazla deneyime sahip tesistir. O dönemde dünyanın en büyük uçağı olan Dornier X tipleri incelendi. Ve ondan önce, gelecekteki birçok deniz uçağının atası ve aynı zamanda bugünkü Seastar’ın atası olan Dornier “Wal”.
1929 yılında Do X üzerinde gerçekleştirilen testler sırasında su soğutmalı motorlar için çeşitli nasel tasarımları incelenmiştir. Ayrıca motor naselleri ve nasel alt yapılarına sahip Do X kanadının kaldırma, sürükleme ve düşey momentleri ileri ölçümlerde belirlendi. Bir başka deneyde, yüzen bir uçağa etki eden hava kuvvetleri incelenmiştir. Bir bakıma bugünkü deneylerle bir paralellik vardı çünkü o zaman bile insanlar motor nasellerinin kanatlara en uygun şekilde bağlanmasıyla ilgileniyorlardı.
“Do Wal, çeşitli amaçlar için kullanılan çok güvenilir bir uçan tekneydi. Yolcu uçağı, posta uçuşu ve sefer uçağı olarak kullanıldı. Do Wal çok yönlü olduğu ve yalnızca karadan değil sudan da havalanabildiği için popüler bir “hibrit uçaktı” ve bu nedenle kendisini yeni bir kategori olarak gösterebildi,” diyor merkezi arşiv başkanı Jessika Wichner. DLR.