İçişleri Bakanlığı’na bağlı Göç Yönetimi Genel Müdürlüğü’nün, insan ticaretine ait yürütülen faaliyetlere ait 2020 yılı datalarını içeren raporunda; son 5 yılda Türkiye’de insan ticareti mağduru sayısının 1115 kişi olduğu açıklandı.
Raporda insan ticareti mağdurlarında birinci beş sırada; 333 şahısla Suriyeliler, 146 bireyle Özbekistanlılar, 124 şahısla Kırgızistanlılar, 87 bireyle Faslılar ve 74 şahısla Afganlar yer aldı.
İNSAN TİCARETİNDE İSTANBUL BİRİNCİ SIRADA
“İnsan ticareti mağdurlarının tespit edildiği vilayetlere bakıldığında İstanbul ve Antalya üzere yabancı nüfusun ve cümbüş kesiminin fazla olduğu vilayetlerin ön plana çıktığı görülmektedir” bilgisinin verildiği raporda; mağdurların yüzde 63,8’inin İstanbul, Antalya, Şanlıurfa, İzmir ve Hatay’da tespit edildiği açıklandı.
Rapora nazaran; “Türkiye’de insan ticareti mağdurlarının yüzde 65,3’ü yani 728’i cinsel sömürüye maruz kaldı.” Cinsel sömürüye maruz kalanların yüzde 81’i ise bayandı. İnsan ticareti mağdurlarının yüzde 22,3’ünün ise “işgücü sömürüsüne maruz kaldığı” açıklandı. İşgücü sömürüsüne ait verilen rapora şu biçimde aktarıldı:
“Türkiye’de 2020 yılı içerisinde toplam 282 insan ticareti mağduru tanımlanmıştır. Tanımlanan şahıslardan 37’si bayan olmak üzere 73’ünün işgücü sömürüsünden mağdur edildiği tespit edilmiştir. Mağdurların yaş dağılımı incelendiğinde ise 36’sının 18 yaş ve altı, 8’inin 18-25, 17’sinin 26-35 yaş aralığında olduğu, 12’sinin ise 36 yaş ve üstü olduğu görülmektedir. İşgücü sömürüsü mağdurlarının uyruk dağılımına bakıldığında ise 36 Suriye, 11 Özbekistan, 6 Namibya, 5 Afganistan, 3 Türkiye, 2 Endonezya, 2 Kırgızistan, 2 Rusya, 1 Azerbaycan, 1 Fas, 1 Gürcistan, 1 İran, 1 Nijerya, 1 Zambiya vatandaşıdır.”
MİLLETLERARASI ÇALIŞMAYI KABUL ETTİ
Memleketler arası Göç Örgütü’nün “Türkiye’deki İnsan Ticareti Eğilimleri: Kesişen Sıkıntılara Dikkat Çekme Raporu” isimli çalışmasına atıf yapılan raporda, şu değerlendirmeler yapıldı:
“- Konut içi hizmet dalında istihdam edilen çalışanların patronları tarafınca pasaportlarına el konulduğu, özel mülklerde istihdam edilmelerinden kaynaklı mağdurlara erişimin güç olduğundan bahsedilmiştir.
– Çocukların dokuma, ayakkabı ve geri dönüşüm bölümlerinde çalıştırıldığı belirtilmiştir.
– Düşük fiyat, uzun çalışma saatleri, pasaporta el koyma, iş yerlerinde kısıtlı alanlarda yaşama, inançlı olmayan sıhhatsiz şartlarda çalışma üzere niçinlerle çalıştırılan bireyler sömürüye maruz bırakılmaktadır.
– Türk vatandaşlarının da tıpkı halde sömürüye maruz kaldığı belirtilmiştir.
– bir daha bahse bahis raporda açıklandıği üzere spesifik olarak aşikâr uyrukların belli dallarda çalıştığı gözlemlenmiştir.
– Örneğin; Afganistan ve Pakistan asıllı şahısların çoklukla tarım, hayvancılık, kâğıt ve plastik geri dönüşümü dallarında; Özbek, Türkmen ve Azeri asıllı şahısların daha fazlaca yaşlı bakımı ve konut içi hizmetlerde çalıştığı görülmektedir.”
Raporda mültecilerin hayatlarına ait bir örnek ise vilayet ve kişi ismi verilmeden şu biçimde anlatıldı:
“İl Göç Yönetimi Müdürlüklerince tanımlanan Filipin asıllı A şahsı ülkesinde yaşadığı geçim külfeti niçiniyle daha âlâ imkânlarda çalışmak maksadıyla internet üzerinden eriştiği bir firma ile anlaşarak Türkiye’de çocuk bakımında çalışmak için gelmiştir. Kişinin seyahat masrafları aracı firma tarafınca ödenmiş, havaalanında firmanın çalışanı tarafınca karşılanmış ve sonraki gün iş için gönderildiğini düşündüğü Gaziantep kentine gerçek yola çıkarılmıştır. Gaziantep’te Suriyeli bir ailenin yanında sabahın erken saatlerinden gece yarısına kadar hem mesken içi hizmetlerde tıpkı vakitte mesken sahibinin fabrikasında tıpkı gün içerisinde aralıksız çalışmaya zorlanmıştır. Çalıştığı müddet boyunca pasaportu ve cep telefonuna aracı firma tarafınca el konulmuş olup dışarı çıkması yasaklanmıştır. Mağdur bir yıl boyunca farklı birkaç ailenin yanında da ağır kaideler ve maaş ödemesi olmadan zorla çalıştırılmıştır.”
Raporda, Afganistan ve Pakistan asıllı vatandaşların göçmen kaçakçılarına ödeyemedikleri para niçiniyle borçlandırıldıkları da bir örnekle belirtildi. Bu örnek, raporda şöyleki söz edildi:
“İl Göç Yönetimi Müdürlüklerince tanımlanan yirmi bir yaşındaki B isimli Afganistan asıllı mağdur, Türkiye’ye gelmek maksadıyla göçmen kaçakçıyla parasının bir kısmını yola çıkmadan başka yarısını ise Türkiye’ye geldikten daha sonra ödemek şartıyla 2 bin ABD Dolarına anlaşmıştır. Türkiye’ye geldikten daha sonra göçmen kaçakçısına borcunun tamamını ödeyememesi niçiniyle mağdur evvela bir meskene hapsedilerek günlerce göçmen kaçakçısı tarafınca şiddet görmüştür. çabucak sonrasında zorla bir naylon fabrikasında işe başlatılarak on altı gün boyunca ağır ve sıhhatsiz şartlarda çalıştırılmıştır. Kazandığı paraya ise göçmen kaçakçısı tarafınca el konulmuştur. beraberinde şahıs zorla çalıştırıldığı devirde kaçmasını önlemek emeliyle geceleri fabrikada tutsak bırakılmış ve parası ödenmeyerek mağdur edilmiştir.”
Raporda insan ticareti mağdurlarında birinci beş sırada; 333 şahısla Suriyeliler, 146 bireyle Özbekistanlılar, 124 şahısla Kırgızistanlılar, 87 bireyle Faslılar ve 74 şahısla Afganlar yer aldı.
İNSAN TİCARETİNDE İSTANBUL BİRİNCİ SIRADA
“İnsan ticareti mağdurlarının tespit edildiği vilayetlere bakıldığında İstanbul ve Antalya üzere yabancı nüfusun ve cümbüş kesiminin fazla olduğu vilayetlerin ön plana çıktığı görülmektedir” bilgisinin verildiği raporda; mağdurların yüzde 63,8’inin İstanbul, Antalya, Şanlıurfa, İzmir ve Hatay’da tespit edildiği açıklandı.
Rapora nazaran; “Türkiye’de insan ticareti mağdurlarının yüzde 65,3’ü yani 728’i cinsel sömürüye maruz kaldı.” Cinsel sömürüye maruz kalanların yüzde 81’i ise bayandı. İnsan ticareti mağdurlarının yüzde 22,3’ünün ise “işgücü sömürüsüne maruz kaldığı” açıklandı. İşgücü sömürüsüne ait verilen rapora şu biçimde aktarıldı:
“Türkiye’de 2020 yılı içerisinde toplam 282 insan ticareti mağduru tanımlanmıştır. Tanımlanan şahıslardan 37’si bayan olmak üzere 73’ünün işgücü sömürüsünden mağdur edildiği tespit edilmiştir. Mağdurların yaş dağılımı incelendiğinde ise 36’sının 18 yaş ve altı, 8’inin 18-25, 17’sinin 26-35 yaş aralığında olduğu, 12’sinin ise 36 yaş ve üstü olduğu görülmektedir. İşgücü sömürüsü mağdurlarının uyruk dağılımına bakıldığında ise 36 Suriye, 11 Özbekistan, 6 Namibya, 5 Afganistan, 3 Türkiye, 2 Endonezya, 2 Kırgızistan, 2 Rusya, 1 Azerbaycan, 1 Fas, 1 Gürcistan, 1 İran, 1 Nijerya, 1 Zambiya vatandaşıdır.”
MİLLETLERARASI ÇALIŞMAYI KABUL ETTİ
Memleketler arası Göç Örgütü’nün “Türkiye’deki İnsan Ticareti Eğilimleri: Kesişen Sıkıntılara Dikkat Çekme Raporu” isimli çalışmasına atıf yapılan raporda, şu değerlendirmeler yapıldı:
“- Konut içi hizmet dalında istihdam edilen çalışanların patronları tarafınca pasaportlarına el konulduğu, özel mülklerde istihdam edilmelerinden kaynaklı mağdurlara erişimin güç olduğundan bahsedilmiştir.
– Çocukların dokuma, ayakkabı ve geri dönüşüm bölümlerinde çalıştırıldığı belirtilmiştir.
– Düşük fiyat, uzun çalışma saatleri, pasaporta el koyma, iş yerlerinde kısıtlı alanlarda yaşama, inançlı olmayan sıhhatsiz şartlarda çalışma üzere niçinlerle çalıştırılan bireyler sömürüye maruz bırakılmaktadır.
– Türk vatandaşlarının da tıpkı halde sömürüye maruz kaldığı belirtilmiştir.
– bir daha bahse bahis raporda açıklandıği üzere spesifik olarak aşikâr uyrukların belli dallarda çalıştığı gözlemlenmiştir.
– Örneğin; Afganistan ve Pakistan asıllı şahısların çoklukla tarım, hayvancılık, kâğıt ve plastik geri dönüşümü dallarında; Özbek, Türkmen ve Azeri asıllı şahısların daha fazlaca yaşlı bakımı ve konut içi hizmetlerde çalıştığı görülmektedir.”
Raporda mültecilerin hayatlarına ait bir örnek ise vilayet ve kişi ismi verilmeden şu biçimde anlatıldı:
“İl Göç Yönetimi Müdürlüklerince tanımlanan Filipin asıllı A şahsı ülkesinde yaşadığı geçim külfeti niçiniyle daha âlâ imkânlarda çalışmak maksadıyla internet üzerinden eriştiği bir firma ile anlaşarak Türkiye’de çocuk bakımında çalışmak için gelmiştir. Kişinin seyahat masrafları aracı firma tarafınca ödenmiş, havaalanında firmanın çalışanı tarafınca karşılanmış ve sonraki gün iş için gönderildiğini düşündüğü Gaziantep kentine gerçek yola çıkarılmıştır. Gaziantep’te Suriyeli bir ailenin yanında sabahın erken saatlerinden gece yarısına kadar hem mesken içi hizmetlerde tıpkı vakitte mesken sahibinin fabrikasında tıpkı gün içerisinde aralıksız çalışmaya zorlanmıştır. Çalıştığı müddet boyunca pasaportu ve cep telefonuna aracı firma tarafınca el konulmuş olup dışarı çıkması yasaklanmıştır. Mağdur bir yıl boyunca farklı birkaç ailenin yanında da ağır kaideler ve maaş ödemesi olmadan zorla çalıştırılmıştır.”
Raporda, Afganistan ve Pakistan asıllı vatandaşların göçmen kaçakçılarına ödeyemedikleri para niçiniyle borçlandırıldıkları da bir örnekle belirtildi. Bu örnek, raporda şöyleki söz edildi:
“İl Göç Yönetimi Müdürlüklerince tanımlanan yirmi bir yaşındaki B isimli Afganistan asıllı mağdur, Türkiye’ye gelmek maksadıyla göçmen kaçakçıyla parasının bir kısmını yola çıkmadan başka yarısını ise Türkiye’ye geldikten daha sonra ödemek şartıyla 2 bin ABD Dolarına anlaşmıştır. Türkiye’ye geldikten daha sonra göçmen kaçakçısına borcunun tamamını ödeyememesi niçiniyle mağdur evvela bir meskene hapsedilerek günlerce göçmen kaçakçısı tarafınca şiddet görmüştür. çabucak sonrasında zorla bir naylon fabrikasında işe başlatılarak on altı gün boyunca ağır ve sıhhatsiz şartlarda çalıştırılmıştır. Kazandığı paraya ise göçmen kaçakçısı tarafınca el konulmuştur. beraberinde şahıs zorla çalıştırıldığı devirde kaçmasını önlemek emeliyle geceleri fabrikada tutsak bırakılmış ve parası ödenmeyerek mağdur edilmiştir.”